Բոլոր հասարակություններում մարդը ապրում է նույն սկզբունքով, այն է՝ իր վարքով, պահվածքով ու գործողություններով նա փորձում է ապահովել իր և իր մերձավորների հնարավորինս բարձր որակի կյանքի շարունակականությունն ու հարատևումը։
Հիշու՞մ եք, որ ասում էին, թե բա` մեզ Սովետը պետք չի, մենք մոլիբդեն, պղնիձ ու «Ջերմուկ» կծախենք ու ավելի լավ կապրենք։ Հիշո՞ւմ եք դա ասողներին, որոնց մեծ մասը պաշտում էր։
Անգիտակից ու անգափար հասարակությանը կառավարելու տարբերակներից մեկը բռնապատությունն է: Հարևան, բայց ոչ բարեկամ երկրում արդեն 30 տարուց ավելի է, ինչ տիրում է կառավարման այդ ձևը, իսկ մեզ մոտ՝ ընդամենը հինգ տարուց պակաս:
Աստված մի արասցե, եթե թույլատրենք այսպես՝ երկիրը մաս-մաս հանձնելով շարունակվի, պատմությունը հայերիս մասին կարձանագրի, թե ինչո՞վ էր զբաղված առաջին հերթին մտավորականությունը, երկրի շարժիչ ուժը՝ ուսանողությունն ու երիտասարդությունը:
Ժամանակին բանակն առաջնահերթ խնդիր ուներ, ինչն արդեն անգիր էր արել այստեղ ծառայող ամեն ոք. պատերազմի կամ էսկալացիայի դեպքում մարտը տեղափոխել թշնամու տարածք: Թե՝ ինչպես, դա արդեն հավաք-ստուգատեսների, դասընթացների ու ճամբարների, զորավարժությունների ժամանակ ուսուցանվում և ցուցադրվում էր:
Վերլուծաբանները, ոգևորված ու խոսքները մեկ արած, կրկնում են, որ Թուրքիայի ընտրությունները՝ անկախ արդյունքից, ուղղակիորեն անդրադառնալու են մեր երկրի վրա, սահմանային լարվածություն, էսկալացիաներ են սկսվելու:
Օրեր առաջ Հայաստան ներմուծվեց Ադրբեջանից ուղարկված բենզինի առաջին խմբաքանակը: Ընդ որում, հայտարարվեց, որ ներմուծվել է բարձրակարգ՝ АИ95 տեսակի բենզին:
Անդրադառնանք այս տնտեսական ակցիային առանց աշխարհաքաղաքական չափման՝ չոր թվերով ու փաստերով:
Ադրբեջանում գործում է դեռևս 1976-ին շահագործման հանձնված Բաքվի Հ. Ալիևի անվան նավթավերամշակման գործարանը, որը պարբերաբար, գրեթե երկու տարին մեկ անգամ, կանգնեցվում է վերանորոգման նպատակով...